Eindelijk heb ik Hof van Mist en Woede uitgelezen! Het duurde even, maar dan heb je ook wat. (Of eigenlijk niet, want er is nu niets meer over van mijn hart…)
Feyre heeft de vloek van Amarantha verbroken en is teruggekeerd naar het Lentehof, maar daarvoor moest ze een hoge prijs betalen. De vreselijke dingen die ze heeft gedaan om Tamlin te redden kan niet ze vergeten en ook haar afspraak met Rhysand, Edelheer van het gevreesde Nachthof, heeft ze maar al te goed onthouden. Terwijl Feyre haar weg zoekt door een doolhof van politiek, passie en duizelingwekkende macht, doemt er een veel groter kwaad op. Feyre zou het kunnen tegenhouden, maar alleen als het haar lukt om haar angstaanjagende krachten te beheersen en haar gekwelde ziel te helen.
Het heeft letterlijk een jaar geduurd voordat ik Hof van Mist en Woede durfde op te pakken. Om de redenen dat ik bang was voor alle gevoelens na het lezen van Hof van Doorns en Rozen én dat ik destijds lang moest wachten op het derde en laatste deel.
Het voelde nostalgisch om na een jaar niets van Sarah J Maas gelezen te hebben, eindelijk te beginnen in Hof van Mist en Woede.
Het begin, tot aan het huwelijk, heb ik misschien wel vijf keer opnieuw gelezen. Het verhaal trok mij niet en ik had het gevoel dat Sarah J Maas met haar woorden mij dwong om ‘Anti Tamlin’ te zijn en daar voelde ik eigenlijk niets voor. Goed, hij was inderdaad niet goed voor Feyre maar het voelde allemaal zo geforceerd. Emmy heeft mij aangeraden om tóch door te zetten, zeker omdat na het huwelijk alles pas echt gaat lopen. Dus daar ging ik, zwoegend door de eerste tiental hoofdstukken. Het huwelijk was precies wat mij trok en vanaf dat moment had ik geen enkele moeite meer om door te lezen.
Er gebeurde heel veel, maar tegelijk ook niet veel. Een aantal spannende momenten, maar verder was het allemaal heel relaxt. Ik vond het echt leuk om te lezen over de veranderingen van Feyre en de geschiedenis van Prythian en Rhysand.
Het lezen ging niet zo snel als ik wilde. Na het werk (laatste weken in het onderwijs zijn pittig) was ik heel moe en kon ik mijn ogen niet open houden. Het eerste wat ik deed op mijn eerste vakantiedag was het boek lezen. En ik bleef lezen. Ik stond eerder op en pakte het boek erbij. Ik las in de trein en in de badkamer. Ik wilde en kon niet stoppen met lezen. Het was echt afschuwelijk toen ik nog maar 60 bladzijdes moest lezen en ik in Den Haag had afgesproken met een vriendin. Ik zou de hele dag niet meer kunnen lezen, dus ik heb iets slecht gedaan; ik zocht het plot op. In die laatste 60 bladzijdes gebeurde heel veel, dat kan ik jullie wel vertellen! (De dag erna las ik alsnog het boek uit, maar het gaf mij gewoon wat rust om alvast te rouwen dat Hof van Mist en Woede bijna uit was.)
Bedankt Sarah J Maas, dat Peeta nu zijn plek in mijn hart moet delen met Rhysand. Hoe meer ik over hem las, hoe minder het mij boeide dat Tamlin bestond. Ergens vind ik dat nog steeds vervelend, maar het toffe verhaal met al zijn wendingen heeft er wel voor gezorgd dat mijn hart nu een groot gat heeft. Ik ben er nu nog niet aan toe om meteen aan het derde deel te beginnen. ★★★★,5
3 Comments
Jaaaaaaa genietse van het derde deel!
Ik ben pas dit jaar aan deze reeks begonnen en was daar eigenlijk heel blij om vermits ik meteen naar Hof van Doorns en Rozen kon beginnen in Hof van Mist en Woede en vervolgens gelukkig niet meer al te lang moest wachten vooraleer het slotdeel uitkwam. Dit tweede boek was echt mijn favoriete deel uit de reeks al herken ik wel wat jij zegt over dat het wat geforceerd aanvoelt dat Tamlin in het eerste gedeelte van het boek echt totaal niets goed meer kan doen.
Fijne en eerlijke recensie. Ik vond dit deel erg leuk en vermakelijk om te lezen. Ik kan niet wachten tot deel 3, ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat 🙂