Lezen is mijn grootste hobby sinds ik mij kan herinneren. Als kind had ik altijd een boek in mijn handen en boeken als Harry Potter, Gossip Girl en Wicca heb ik meerdere keren gelezen.
Nu ik volwassen ben, is het een uitdaging om een boek te kunnen lezen. In dit artikel vertel ik hier meer over.
Ik las altijd standaard voordat ik ging slapen. Zo sliep ik beter, dieper en werd ik meer uitgerust wakker. In tijden van stress en verdriet las ik altijd meer dan normaal, zeker de contemporary verhalen.
Toen ik in de herfst van 2018 op mijzelf ging wonen werd het lezen een uitdaging. Ik had het hele huis voor mijzelf (en poes Luna) en las ook nog wel ’s avonds, maar het was wel enorm verleidelijk om series te gaan kijken. Wat ik ook veel deed.
Naast het wennen aan een eigen huishouden, bleek ik in die periode ook zwanger te zijn. Het doet mij nog steeds veel verdriet dat ik dit kindje door omstandigheden niet kon houden. In die maanden daarna, eigenlijk nog steeds, was ik alles aan het verwerken. Lezen maakte mij niet meer blij, niets maakte mij meer blij. En doordat ik niets las, had ik ook niets om over te bloggen. Ik wilde het graag uitleggen waarom er niets meer online kwam, maar ik durfde en kon het niet.
Nu ben ik anderhalf jaar verder en vind ik het enorm lastig om het bloggen weer op te pakken. Ik begin steeds meer te lezen en het plezier om te lezen en bloggen komt weer terug. Artikelen typen, andere blogs lezen en reageren en weer in contact komen met mensen die net zoveel van lezen houden als ik, voelt zo ontzettend fijn!
Ik hoop dat ik het bloggen volhoud, want ik vind het heerlijk en merk dat door het schrijven van dit artikel ik ook meer motivatie heb gekregen om gewoon lekker te blijven bloggen en weer nieuwe leuke blogs te ontdekken.
Zeker in deze ‘corona tijd’, zit ik vaker achter mijn laptop voor mijn werk als juf en tussendoor check ik blogs en schrijf ik artikelen. Dit maakt mij erg blij en motiveert mij ook om te blijven schrijven voor Leesmee.
Er komen weer nieuwe uitdagingen aan. Wel ontzettend leuke uitdagingen. Ik ga namelijk binnenkort samenwonen met mijn vriend. Mijn vriend heeft 2 kleine kinderen, van 4 en 6 jaar. Ze zijn echt superleuk en mijn vriend en ik hebben ook geluk dat zij mij zo leuk vinden. Echt heel bijzonder hoe het allemaal gaat.
Iedere avond dat ze bij mijn vriend zijn moet ik voorlezen (wat vervelend ;)) waar ik ook zo van geniet. Ook daardoor krijg ik weer veel zin om te lezen, als gaat het soms ook wat lastig als de kleintjes willen spelen of boven op mij komen zitten, want ik ben geen stiefmoeder, ik ben een klimrek.
Het is enorm wennen, maar tot nu toe gaat het allemaal heel gemoedelijk e hoop ik steeds meer mijn draai te gaan vinden.
Mijn vraag voor alle (stief)moeders met dezelfde uitdaging, hoe komen jullie aan lezen, terwijl er kleine kinderen rond lopen? Ik ben heel erg benieuwd naar jullie tips!
6 Comments
Jij bent sowieso het leukste klimrek ever <3 Ik ben zo blij dat je weer leeszin begint te krijgen!
Jeetje wat een heftig verhaal! Maar wat fijn dat je je lees zin weer een beetje terug krijgt. Wat betreft tips….als mama van 3 kids kom ik overdag weinig aan lezen toe. Op dit moment gaat lezen hier sowieso minder door alle drukte. Maar ik probeer in de avond vaak wel even een leesmomentje te pakken. En soms ben ik ook streng en zeg ik: ik heb nu met jullie gespeeld en nu wil mama even lezen. Dus mogen jullie even zelf spelen. Soms werkt dit wel en soms ook niet.
Hey Esmee! Blij dat je weer terugbent. Ik had geen idee dat je zo’n zware klap te verwerken had gekregen maar ben blij dat je terug zin krijgt in het lezen. Vaak kan dat zowel een afleiding bieden als helpen bij het verwerken van zaken. Ik heb geen ervaring met lezen terwijl er kleine kinderen over me heen kruipen dus op dat vlak kan ik je jammer genoeg geen tips geven. 🙂 Onlangs heb ik wel voor het eerst een video gemaakt waarin ik een boekje voorlas voor mijn metekindje vermits ik haar momenteel jammer genoeg niet kan zien ook al wonen we vlak bij elkaar. Wel handig voor de mama dat ze dan enkel op play moet duwen wanneer Ize het verhaal nog een keer wil horen. En nog een keer. En …
Wat positief dat je na zo’n heftige gebeurtenis je lees- en blogzin weer een beetje terug begint te krijgen. Heel begrijpelijk dat je tijd nodig hebt gehad om die ervaring een plaatsje te geven. Superleuk dat je nu uit kunt kijken naar een heel leuk nieuw avontuur met je vriend.
Lezen met kleine kinderen is inderdaad een uitdaging. Ik heb maar een kleine dondersteen om me af te leiden, maar die heeft dan weer wel genoeg energie voor minstens drie! Haha. Thuis heb ik een stoplicht geknutseld samen met Noud. Als die op groen staat is het Mama en Noud tijd. Dan heeft hij mijn onverdeelde aandacht. Als het stoplicht op oranje staat weet hij dat hij zelf moet spelen, maar dat ik hem wel wil helpen als dat nodig is en dat hij lekker tegen me mag kwebbelen als hij dat gezellig vind. Als het stoplicht op rood staat moet hij zachtjes, zelfstandig spelen.
Werkt vooralsnog als een tierelier. Nu laat ik hem nooit heel erg lang op ‘rood’ staan. Echt langere tijd lezen doe ik vooral ’s avonds na kinderbedtijd en ’s morgens tijdens mijn miracle morning ritueel.
❤️
Wat een heftige maar persoonlijke en open blogpost. Ik heb geen kids dat scheelt maar gebruik soms toch nog een noice cancelling headphone.