Een poos geleden ontving ik van uitgeverij Z&K een mailtje of ik een quote wilde aandragen voor het nieuwe boek van Sophie Jackson. Het eerste boek, Stuk van jou, had ik nog steeds op mijn netvlies omdat ik zo onder de indruk was. Ik wilde daarom ook erg graag Stil van jou lezen.
Max, de mannelijke hoofdpersoon in Stil van jou van Sophie Jackson, heeft het in het leven flink voor zijn kiezen gehad. Zijn drugsprobleem wordt gevoed door de breuk met zijn vriendin Lizzie en het verlies van hun zoontje, evenals door het feit dat hij sinds kort zelf een wees is. Toch lukt het hem met hulp van zijn goede vriend Carter om clean te worden. En dan… ontmoet hij Grace. Grace is net zo lief en mooi als haar naam doet vermoeden. Maar ook zij torst heel wat met zich mee. Sophie Jackson schrijft op overtuigende wijze over de veerkracht van mensen en de overweldigende kracht van de liefde. Stil van jou is een eerlijke en rauwe roman van de auteur van Stuk van jou.
‘Stuk van jou’ en ‘Stil van jou’ zijn geen boeken die ik uit mijzelf zou oppakken. Sterker nog, als iemand de verhaallijn uit Stil van jou zou vertellen, zou ik het niet eens overwegen om het boek te gaan lezen. Ik ben dol op New Adult, maar te grof en rauw is niet mijn ding. Verhalen over jongemannen die in de gevangenis zitten voor allemaal vreselijke dingen en die drug gebruiken alsof het snoep is, lees ik gewoon niet graag. Toch heb ik mijn hart verloren aan de schrijfstijl van Sophie Jackson. Het verhaal, de personages en de gehele sfeer was zo fijn om te lezen!
‘Stil van jou’ vond ik wat minder hard dan ‘Stuk van jou’. Hoewel het zeer heftig was dat Max zich (gedwongen!) liet opnemen voor overmatig drank en drugsgebruik, vond ik zijn personage meteen boeiend. Zijn verhaal en zijn verloren geliefde voelde meteen zo echt, dat ik medelijden voor zijn achtergrond kreeg. Max kende ik al een beetje uit ‘Stuk van jou’ maar in de eerste paar hoofdstukken van ‘Stil van jou’ leer je hem pas écht kennen. Niet alleen Max liet zijn true colors zien, ook Grace heeft een pittig verleden en probeert met haar nieuwe huisje langzaam weer op te staan. Soms moest ik aan Safe Haven (mijn favoriete film!) denken, omdat de sfeer gewoon hetzelfde voelde.
Ook al vond ik de thema’s (drank, drugs) niet zo heel tof, was het totaal plaatje gewoon ontzettend fijn. Grace en Max voelde voor mij gewoon echt, alsof ze echt bestaan. Hun problemen vond ik realistisch en werden prachtig beschreven. Sophie Jackson’s schrijfstijl is rauw en indrukwekkend. Ik wil meer!
Morgen verschijnt de recensie op de blog van Lisa. Check it out!
1 Comment
Ik vind Stil van Jou ook minder hard en erg realistisch, en daardoor ook beter dan Stuk van Jou. 🙂