Vroeger was ik al gek op mythologie, met name de Griekse mythologie. Toen ik hoorde dat het boek ‘Bloed en beenderen’ van Tomi Adeyemi gebaseerd zou zijn op Afrikaanse mythologie, werd ik erg nieuwsgierig en besloot ik om op onderzoek uit te gaan.
Het boek ‘Bloed en beenderen’ gaat over het land Orïsha en de Maji, donkere mensen met zilverwit haar, die in het verleden magie konden gebruiken. Door een slechte koning is de verbinding tussen de maij en de goden, waar zij volgens de mythen hun magie van hebben, verbroken.
Vóór in het boek heeft auteur Tomi Adeyemi kort een lijst weergeven met de verschillende Maji stammen en welke Godheid hierbij hoort. Toen ik dat las, had ik er weinig verbinding mee. Ik had niet het idee dat ik er ooit iets van zou begrijpen, omdat het best een flink lijstje is. Gedurende het verhaal krijg je steeds meer mee over het verleden van de Maji, op welke manier zij hun magie konden inzetten en waar de mythen precies vandaan kwamen. Er wordt door verschillende personages veel verteld over deze Godheden en de magie, wat mij enorm intrigeerde.
Ik moest erg denken aan Avatar: The Last Airbender en The Blank Panter, toen ik eenmaal in het verhaal zat. Ik wilde meer weten over de Afrikaanse mythologie, maar kon helaas niet veel vinden erover, behalve bij mijn grote vriend, Wikipedia!
Wat mij het eerste opviel was de naam ‘Orïsha‘. In het boek ‘Bloed en beenderen’ is Orïsha het land waar het verhaal zich afspeelt. Een plattegrond van het land Orïsha en alle belangrijke plekken waar de hoofdpersonen naar toe gaan, is weergeven in het boek (Reden genoeg om het boek te kopen!).
In de Afrikaanse mythologie is Orïsha echter een bovennatuurlijk wezen. Ik wilde hier meer over weten, omdat Wikipedia alles kort beschrijft en aangezien ik inmiddels zo dol was op het boek ‘Bloed en beenderen’, wilde ik hier meer over weten. Ik typte in Google ‘Orïsha’ in en kreeg helaas(?) alleen maar websites naar het boek van Tomi Adeyemi. Overigens krijgt ‘Bloed en beenderen’ gemiddeld een 4,48 van de 5 op Goodreads, maar dat terzijde.
Orïsha is dus in ‘het echt’ een wezen en geen land. Ik neem aan dat Tomi Adeyemi het land gebaseerd heeft op dit wezen en dit lijkt mij een interessante vraag wanneer ik haar hopelijk ontmoet op Yalfest.
Volgens de theorie van Wikipedia blijken er meerdere Orïsha’s te zijn, enkele komen ook overeen met de beschrijving van de Godheden in het boek zelf. Volgens verschillende Afrikaanse religies stammen deze Orïsha’s af van een oppergod en worden de Orïsha’s niet echt als Goden gezien, maar hebben wel eigenschappen van de oppergod overgenomen.
Enkele overeenkomsten van de Godheden uit de theorie en het boek:
– Oya, beschermer van de wind, storm en de doden (Belangrijke Godheid in het boek!). Deze Godheid hoort bij Maji van leven en dood;
– Yemayá, beschermer van de zee, vruchtbaarheid en moederschap. Deze Godheid wordt in het boek Yemoja genoemd en hoort bij de Maji van water;
– Shangó, beschermer van vuur, bliksem, dans en gerechtigheid. Deze Godheid wordt in het boek Sàngó genoemd en hoort bij de Maji van vuur;
Leuk feitje: ‘Bliksem’ wordt in ‘Bloed en beenderen’ als scheldwoord gebruikt. En vaak ook, heerlijk.
– Ogun, beschermer van ijzer, oorlog en technologie. Deze Godheid wordt in het boek Ògún genoemd en hoort bij de Maji van ijzer en aarde;
– Orunmila, beschermer van wijsheid. Deze Godheid wordt in het boek Orúnmila genoemd en hoort bij de Maji van tijd.
In het boek lijken de Godheden een soort voorouders te zijn van bepaalde Majistammen, waardoor de Maji ook de magie van die Godheid hebben geërfd. Op het moment dat ik dit artikel schrijf, ben ik eerder deze avond gestopt met lezen toen hoofdpersoon Zélie en haar entourage een geschiedenisles kregen over de Godheden en hun ontstaan. Mede door dit kleine onderzoek, The Black Panter wil ik eigenlijk nog meer weten hierover, dus BRB ik ga weer verder lezen!
Wat vind ik tot nu toe van het boek?
Vandaag zou mijn recensie online komen van Bloed en beenderen maar ik heb helaas het boek nog niet uit. Bloed en beenderen is speciaal, dat merkte ik meteen van het eerste hoofdstuk. Hoewel ik er in de eerste paar pagina’s niet goed in het verhaal zat en hierdoor het boek een aantal keer weglegde, wilde ik het verhaal niet zomaar afschrijven. Zo las ik dit boek overdag, zoveel mogelijk ondanks werk, omdat ik ’s avonds in bed te moe was om optimaal te kunnen genieten. Na twee of drie hoofdstukken zat ik er goed in en heb het idee dat dit ook te maken heeft met The Black Panter, die ik vorige week heb gezien. Deze film begon met een dialoog tussen een jongen en zijn ‘baba’. Het woord ‘baba’ gebruikt Zélie ook regelmatig, voor (dat denk ik) haar vader. Ik moest lachen en genoot van de film en sinds dat moment ook ontzettend van het boek.
Bloed en beenderen is een belangrijk boek, niet alleen omdat de personages gekleurd zijn. Het heeft een diepere betekenis op wat er momenteel in de wereld afspeelt, een bepaalde groep die denkt beter te zijn dan een andere groep. Ook in Bloed en beenderen is er een groep dat onderdrukt wordt, onder het mom van ‘Magie is slecht en moet uitgegroeid worden’. Ik ben nog niet heel ver en het zit ook niet echt mee voor de Maji en Zélie, maar ik heb er vertrouwen in dat zij zullen terugslaan. En ik kijk ontzettend uit naar het moment dat het zo ver is.
Woensdag 28 maart zal mijn volledige recensie van Bloed en beenderen verschijnen op mijn blog.
No Comments