Sookie Stackhouse: Zo goed als dood #4 & Dood als een vampier #5 – Charlaine Harris

Dit is niet echt een recensie, want ik heb besloten om lange series met minimaal 10 delen, per twee in een artikel te bespreken. Als je de voorgaande delen nog niet gelezen heb, kan de flaptekst spoilers bevatten. Dit is het vierde en vijfde deel van de Sookie Stackhouse/True Blood serie. 
Zo goed als dood #4

Als Sookies minnaar, de vampier Bill, onverwacht de benen neemt, krijgt Sookie contact met Eric, de ondode die de plaatselijke vampierkring in de hand probeert te houden. Onverwacht doemt Eric ’s nachts voor Sookie op – poedelnaakt en behoorlijk in de war, hij weet niet eens wie hij is, of wat hij is. Op hetzelfde ogenblik krijgt Sookie lucht van een heksenkring waarvan de aan vampierbloed verslaafde leden van gedaante kunnen veranderen. Het voorspelt allemaal weinig goeds…

Wauw, wat hield ik van dit deel! Nu ik deze recensie schrijf wil ik zoveel kwijt, maar veel kan niet want spoilers. Wat ik wel kan vertellen is dat er ontzettend veel speelt in dit boek. In het vorige boek vond ik Alcide helemaal geweldig, maar met hem had ik in dit deel veel minder en ik ben nooit team Bill geweest, want ik had al gezien wat hij allemaal heeft gedaan in de televisie serie, maar nu heb ik toch echt een mega crush ontwikkeld voor Eric. Doordat hij niet meer weet wie hij is, lijkt hij meer de échte Eric te tonen. Me likey!
Naast de verhaallijn van Eric en zijn verloren geheugen, Bill is foetsie en is Jason (broer van Sookie) ook vermist. Dat laatste was een verhaallijn dat ik echt niet had zien aankomen. Mede hierdoor was het einde was gewoon shocking. Wat voor rol dat precies gaat spelen voor de rest van de serie weet ik niet, maar het kan gewoon niet goed zijn.

Dood als een vampier #5

Samen met vampiers, weerwolven, gedaantewisselaars en een elfenpeetmoeder bindt Sookie de strijd aan met een meedogenloze sluipschutter die overduidelijk een hekel heeft aan alles dat niet menselijk is. En alsof dat nog niet genoeg is, wil Sookies vriend Alcide Herveaux haar vader tot de nieuwe leider van de weerwolven uitroepen, is haar baas, Sam Merlotte, onverwacht neergeschoten en is haar huis gedeeltelijk afgebrand. Sookies avonturen beginnen nog maar net.

Dit deel voelde anders voor mij, omdat Sookie geen opdracht kreeg en niet achterna werd gezeten door vampiers, Weers of andere bovennatuurlijke wezens. Alles verliep heel geleidelijk voor Sookie, ondanks dat zij in een aantal problemen terecht kwam. Dit had echter niets met haar te maken, maar alles met andere mensen. Hierdoor vond ik het soms wat saai, terwijl er toch nog genoeg spanning in het boek zat. Ik denk dat, dat zo kwam omdat ik niet goed meer kon herinneren wat er precies gedurende het verhaal gebeurde, maar wel nog wist wie de sluitschutter was. En natuurlijk speelde het ook mee dat ik boek 4 absoluut geweldig vond, een deel vol actie en spanning.
Daarnaast kreeg ik veel informatie over de Weers en hoe zij leven. Er zijn een aantal lijntjes uitgegooid in ‘Dood als een vampier’, wat waarschijnlijk een staartje gaat krijgen in de volgende delen, zoals de privé detectives die Sookie als visite kreeg. Dit boek was denk ik mijn minst favoriete boek tot nu toe, maar ik kijk wel uit naar het volgende boek!