Voor ik je loslaat – Marieke Nijkamp

Posted on december 12, 2017 in Contemporary/ HarperCollins/ Leeservaring/ Young Adult

54 minuten’ van Marieke Nijkamp vond ik ontzettend heftig, maar wel erg goed geschreven. Daarom keek ik er ook naar uit om haar nieuwe boek, ‘Voor ik je loslaat’ te lezen.

Corey en Kyra groeien samen op in het afgelegen plaatsje Lost Creek in Alaska en zijn hun hele jeugd onafscheidelijk. Tot Corey verhuist. Het afscheid is moeilijk, maar Corey belooft terug te komen om haar vriendin op te zoeken.
Een paar dagen voor het zover is, krijgt Corey het schokkende bericht dat Kyra dood is aangetroffen – drijvend onder het ijs. Ze is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals wordt gesuggereerd. Ze voelt gewoon dat er iets niet klopt.
Eenmaal terug in haar geboorteplaats groeit haar wantrouwen en raakt ze er steeds meer van overtuigd dat Lost Creek geheimen heeft, geheimen die ze niet begrijpt, maar die haar de koude rillingen bezorgen. In de donkere winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt…

Het duurde niet lang voordat de mysterieuze dood van Kyra mij in mijn greep had. Waar ik wel een paar hoofdstukken over twijfelde, was het geslacht van Corey. Niet dat het mij veel uitmaakte, maar ik dacht dat het een jongen was, vanwege de naam Corey. Toen het bleek dat Corey een meisje was, was ik een beetje in de war.

Ik vond de schrijfstijl van Marieke Nijkamp erg prettig. ‘Voor ik je loslaat’ is vlot geschreven en doordat ik, net als Corey, de waarheid achter de dood van Kyra wilde ontdekken, bleef ik door lezen.
De hoofdstukken die zich in het verleden afspeelden, vond ik in het begin erg interessant. Ik leerde nu niet alleen Corey goed kennen, maar ook Kya en alle bewoners van het kleine dorpje. Als lezer begrijp je door deze hoofdstukken de ziekte van Kyra beter. Ik snap waarom er voor gekozen is om het verhaal in het heden af te wisselen met het verleden, maar tegen het einde vond ik het too much. Ik kon mij niet optimaal focussen op het heden, wat ik juist de leukste stukken van het boek vond! Ik wilde gewoon de waarheid weten!

De zoektocht naar de waarheid deed mij denken aan ‘Wickerman’. Ik ben geen fan van deze film, vanwege de acteur, maar de spanning vond ik in ‘Voor ik je loslaat’ wel fijn en ook wel ergens herkenbaar.
Zeker de laatste paar hoofdstukken vond ik erg bizar op zo’n manier dat de gebeurtenis in het hoofd van de lezer blijft hangen. Dat gevoel had ik ook bij ‘54 minuten’ en vind ik heel waardevol in verhalen. De personages in de boeken van Marieke Nijkamp zijn niet perfect en zetten mij aan het denken over de wereld en de mensen daar in.

Zonder de vele flashbacks had ik dit boek misschien nog meer kunnen waarderen. De flashbacks haalde voor mij de vaart een beetje eruit, waardoor ik voor mijn gevoel niet optimaal de spanning in mijn hoofd kon opbouwen.  ★★★

2 Comments

  • Reply Inge december 13, 2017 at 10:09

    Oh, ik twijfel zo over dit boek! Op zich houd ik wel van langzame boeken, maar zodra het eerie wordt haak ik altijd af (#schijterd)

  • Reply Anneke december 17, 2017 at 10:16

    Ik las pas ook een boek met daarin een hoofdpersoon die een naam had waarbij ik dacht: ben je nu een jongen of een meisje? En misschien is dat dan niet zo genderneutraal van mij, voor het lezen van een boek vind ik dat toch wel fijn om te weten.
    Ik vond 54 minuten trouwens niet zo boeiend dus ik ben ook niet enorm geïnteresseerd in dit nieuwe boek.

  • Leave a Reply

    Back to top