Dark Matter – Blake Crouch

Af en toe lees ik graag een thriller, als het onderwerp mij spreekt. Dat was zeker het geval bij Dark Matter van Blake Crouch. Toch was dit boek anders dan ik had verwacht.

Het leven bestaat uit keuzes. Door één pad te kiezen, sluit je het andere af. Maar wat als dat nu eens niet zo is? Wat als je in een andere werkelijkheid dat andere pad volgt. Wat als je spijt krijgt van je keuzen? ‘Ben je gelukkig met je leven?’ Dat zijn de laatste woorden die Jason Dessen hoort vóórdat de gemaskerde ontvoerder hem bewusteloos slaat. En voordat hij wakker wordt en merkt dat hij vastgeketend is aan een ziekenhuisbed, omgeven door mensen die hij niet kent, die gekleed zijn in beschermende pakken en een man die Jason nog nooit heeft gezien naar hem glimlacht en zegt: ‘Welkom terug, vriend.’ In de wereld waarin Jason wakker is geworden is niets zoals hij gewend is. Zijn vrouw is niet zijn vrouw. Zijn zoon is nooit geboren. Jason zelf is geen doorsnee professor in natuurkunde. Is déze wereld of de wereld waar hij vandaan komt een droom? En zelfs als de wereld die hij zich herinnert echt is, hoe kan hij die dan ooit weer terugvinden? De antwoorden liggen in een reis die wonderlijker en afschuwelijker is dan alles wat hij zich ooit had kunnen voorstellen. Een reis die hem dwingt naar de donkerste krochten van zijn ziel te kijken, terwijl hij het moet opnemen tegen een angstaanjagende, nagenoeg onverslaanbare vijand.

De opmaak van Dark Matter past enorm goed bij de titel, omdat het hele boek zwart is. De cover zelf, naast de witte letters op de rug het van het boek en ook de pagina randjes zijn zwart. Het is een boek dat meteen opvalt in de boekhandel en maar goed ook, want de inhoud is ook ontzettend bijzonder.
De flaptekst gaf mij het gevoel dat het verhaal ging om Jason, die enorm spijt had in zijn leven en niet gelukkig was. Door zijn wens om een ander leven te leiden, zijn er slechte mensen die zijn wens laten uitkomen. Hij kent zijn wereld niet meer zoals het was en wil dan terug.
Dat was echt totaal niet het plot wat mijn ogen te lezen kregen! Het verhaal is zoveel beter en anders dan de flaptekst mij liet denken.

Ik moet wel erbij zeggen dat ik van te voren een belangrijke verhaallijn al gespoiled kreeg. Iets waardoor ik in het eerste hoofdstuk al wist welke kant het verhaal op ging en welke hindernissen Jason moest beklimmen om op zijn plek te komen. Dat vond ik jammer en zeker ook zonde, maar daardoor vond ik het boek minder leuk. Ik had een op een bepaald vlak al in de gaten wat er ging gebeuren, maar hoe Jason daar mee omgaat had ik niet kunnen bedenken. Het voelde alsof ik een film aan het kijken was en heb dit boek aan één stuk doorgelezen.

Vanaf het begin tot het einde (letterlijk, want pas op de laatste pagina voelde ik een soort rust) is het verhaal spannend en bleef ik doorlezen. Er waren een wel aantal puntjes die ik aan het verhaal anders had gezien, wat voor mijn gevoel nog niet helemaal juist waren afgesloten. Deze vragen die ik had, vooral over een bepaald personage, verdwenen een beetje naar de achtergrond toen ik het einde las, wat ontzettend passend was. Geen enkel moment twijfelde ik om Dark Matter vijf sterren te geven.