Een paar maanden geleden vond ik Bloedverwanten in een kringloop winkel. Echt super blij was ik, want ik vond het eerste deel van Vampire Academy ook erg leuk. Richelle Mead schrijft heerlijke boeken!
Sydney is een alchemist. Haar soort weet alles van de vampierwereld en gaat tot het uiterste om de mensheid te beschermen tegen deze verdorven levensvorm. Maar nadat Sydney een verdacht dhampier-meisje heeft helpen ontsnappen, twijfelen de alchemisten aan haar loyaliteit. In hun ogen heeft Sydney geheuld met de vijand: erger kan bijna niet. Wanneer zich een nieuwe opdracht aandient, wil Sydney koste wat kost voorkomen dat haar zusje Zoë verwikkeld raakt in de harde, onpersoonlijke wereld van de alchemisten. Ze staat erop dat zíj en niet Zoë op pad wordt gestuurd. Sydney worstelt met de sympathie die ze voelt voor de vampiers waarmee ze omgaat. Als ze ontdekt dat ze de persoonlijke lijfwacht wordt van de Moroi Jill Mastrano springt ze dus geen gat in de lucht. Jill loopt gevaar en is door het hof weggezonden naar Palm Springs, een plek zo zonnig dat vampiers zich er doorgaans verre van houden. Sydneys taak, Jill beschermen, lijkt eenvoudig, maar intrige, afleiding en verboden liefde liggen op de loer. Nu ze ondergedoken zitten, begint het drama pas echt.
Ik heb maar één deel van Vampire Academy gelezen en dat is het eerste deel. Toen ik begon in Bloedverwanten was ik bang voor spoilers. aangezien De Alchemisten een spin-off serie is. Ik kwam best wat spoilers tegen van de laatste paar boeken, omdat Sydney daar kennelijk ook een rol in heeft gespeeld. Ik vond dit niet erg, maar ik denk dat wanneer ik verder ga met de Vampire Academy boeken, dat een bepaalde spanning er van af is. Aan de andere kant hoef je dus niet per se eerst de Vampire Academy boeken te lezen om de Alchemisten serie te begrijpen.
Ik vond het verhaal ontzettend leuk, misschien wel leuker dan Vampire Academy. In Bloedverwanten moet Sydney Jill beschermen, maar daarnaast zijn er ook vreemde dingen gaande. In eerste instantie lijkt het allemaal niet zo belangrijk te zijn, totdat Sydney op onderzoek gaat. Hoewel ik in het begin Sydney niet echt een leuk personage vond, was het geen probleem om over haar te lezen. Ze vind uiterlijk ontzettend belangrijk en op een geven moment is ze verontwaardigd dat ze niet in een bepaalde maat past. Daarbij is ze erg bescheiden, dus dat vind ik niet met elkaar matchen. Later wordt ze leuker, maar dat komt denk ik ook omdat ik Adrian zo tof vind.
Ik had verwacht dat aan het einde iedereen blij en veilig zou zijn, maar ik merkte al snel dat ik dat idee van mij af moest zetten. Er zijn bepaalde zaken in Bloedverwanten afgerond, maar tegelijkertijd zijn er weer nieuwe vragen en mysteries ontstaan. Ik heb hierdoor geen idee wat er in het volgende deel gaat gebeuren, behalve dat ik goede hoop heb dat er meer antwoorden zijn. Het verhaal blijft hierdoor extra leuk (en spannend) tot ik De gouden lelie oppak en ga lezen. Na het einde van Bloedverwanten denk ik dat dat niet lang meer gaat duren.
Na het lezen van Bloedverwanten snakte ik naar meer. Ik wilde eigenlijk meteen het tweede deel, De gouden lelie, oppakken. Het duurde ook even voordat ik een ander boek oppakte, want in mijn hoofd zat ik nog tussen de dhampiers en Alchemisten. Ik hoop dat de andere delen ook snel vertaald worden, want dit is een verslavende serie!
No Comments